Cousas da rata Luisa

PAN

Desde que lles dou polo aquel da cociña, andan a argallar cousas novas cada día. Facemos unha torta?... un guiso?... un polo asado?... peixe ao forno?... un cocido?... pasteis?... xeado?...

E Luisa que tampouco os quere desanimar, díxolles que un día iban a facer pan.

E desde que llo dixo levan agardando que sexa ese día que nunca da chegado.

Como insisten tanto, esta tarde Luisa, dixo que, por fin, xa chegara o día

Como sempre dispoñen antes o material, e logo prepáranse para traballar.

auga fariña sal levadura Teñen a fariña, a auga morna, a levadura, o sal e o cacharro para facer a mestura.

Visten os mandís, lavan as mans, e xa están listos para poder empezar.

Botan a fariña, co sal, no cacharro, e xusto, no medio, cávanlle un burato.

Despois a levadura nunha pouca auga morna… e logo a mestura no medio da poza

Xuntan a fariña, empezan a amasar. Danlle unhas voltas… -Xa empeza a ligar.

Sácana do cunco, bótana na mesa, e amásanna para que quede ben ligada, ben feita. Estiran, estruchan, esmagan, enrolan, apertan, estenden, apalpan e soban.

Ata que Luisa, que mira, di que poden parar: -Xa está a masa feita… agora a levedar.

Deixan a masa dentro do cacharro nun sitio morno e cuberta cun pano.

Luisa contoulles que ao levedar a masa medraba e quérenno mirar, e para que non anden a destapala seguido usaron, esta vez, un cunco de vidro.

Enseguida se cansan de mirar e agardar. - A masa non medra… Todo sigue igual!

-Todo vai moi ben. Deixádea estar. Hai que darlle tempo… unha hora máis. -Aínda unha hora? –Que cousa máis lenta! - Mola enfariñarse… pero amola a espera.

Cando o tempo pasa… -Mamá ven miralo! -Como agardemos máis vai saír do cacharro!

Luisa encende o forno, enfariña a mesa

Parte a masa en cachos e dalle a cada un súa peza.

E os nenos traballan, cada un o seu anaco, para darlle a forma e o tamaño axeitado.

Mentras o forno quece, outra vez a agardar, que o pan medre un pouco antes de o enfornar.

Cando o forno está a punto, meten o pan, e toca, outra vez, volver a agardar.

Mentras o pan coce, recollen e limpan. Vaia tarde pasaron enleados coa fariña!

Non foi facer biscoitos nin facer ensaladas, pero tamén ten a súa cousa eso de enredar coa masa. E cando se aprende, se ensaia e se proba, pódese gozar moito facendo cousas novas.

Pódensenlle dar formas…

engadir detalles,… e pódese facer pan de moitismas clases.

De trigo, de millo, de mesturas, de centeo, de arroz, de cebada…

e con cousas no medio.

E botarlle sementes, e noces, e pasas, allo, cebola, pipas, sésamo, cabaza…

E facelo branco, moreno, integral, refinado,

con ovo, manteiga, con leite, anisado… Faise con tantas cousas, de tantas maneiras… que cada un pode facer pan case co que queira!

E cando viron cocidos os pans que fixeran Pareceulles moi ben todo o que aprenderan.

Co pan que amasaron, tan fresco, aínda quentiño, os ratos fixeron cadanseu bocadillo. QUE LLES APROVEITE!!

fin As fotografías son collidas da Internet. Agradézolloe aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que saiban disculpar o uso que fixen delas. Mon Daporta