Sufí maixuaren parabola “Sufí” maisua parabola zalea zen. Egunero kontatzen zuen bat eskola amaitzerakoan. Ikasleak, baina, ez zuten beti haren mezua harrapatzen. - Maisu! – bota zion ikasle batek horrelako arratsalde batean- . Zuk kontuak kontatu bai beti, baina ez dizkiguzu haien esangurak azaltzen. - Barkaidazu horrela egiteagatik – erantzun zion maisuak-. Arinduko al dizu zure egoneza nik muxika gozo-gozo bat emateak?. - Bai horixe – ikaslea pozik-. - Eman bakarrik ez, zuritu ere egingo dizut, zuk hala nahi izanez gero. - Tira bada, eskerrik asko. - Bide batez eta labana eskuan dudala, ataletan zatituko dizut zuri lana errezteagatik?. - Nahiko nuke baina gehitxo iruditzen zait. - Ez da ezer, nik neronek eskaini egin dizut eta. Zure hobebeharrez ari naiz. Beste zerozer egingo dizut, gainera, apur bat murtxikatu egingo dizut zuk jan baino lehen. - Ez maisu, ez. Hori ez nuke nahi – ikasleak harri eta zur-. - Maisuak isiliune bat luzatu zuen. - Kontu bakoitzaren esanahia neuk emango banizue fruta mutxikatua ematea bezalakoa izango zen. Sufí jakinduriatik hartu eta itzulita