Lau kandelak
Lau kandelak erretzen egozan astiro astiro.
euren arteko alkarrizketa ere Ingurunea hain isilean egoanez, euren arteko alkarrizketa ere entzun egiten zan.
gero eta gitxiagora joan zan, guztiz amatatu arte. Lehenengoak esan eban: - «Ni BAKEA naz. Baina bizilagunak ezin nabe bizirik mantendu. Amatatzear nago». Eta, bere sua gero eta gitxiagora joan zan, guztiz amatatu arte.
- «Ni SINISMENA naz. Haize leunak, goxo goxo bere gainetik igaroz, Bigarrenak dino: - «Ni SINISMENA naz. Zoritxarrez, gizakiak alperrikotzat joten nabe. Gizakiak ez dauke nire ardurarik. Biztuta irauteak ez dauka zentzunik». Haize leunak, goxo goxo bere gainetik igaroz, amatatu eban.
Eta, gehiagoko barik, amatau zan. Hirugarren kandeleak, bixkor eta tristuraz, agertu eban berea: - «Ni MAITASUNA naz. Ez daukat indarrik biztuta jarraitzeko. Gizakiak albo batera izten nabe, ezta aintzat hartu ere. Hur-hurrean euki eta maite dabezanakaz ere ahaztu egiten dira». Eta, gehiagoko barik, amatau zan.
biztuta egon behar eben». Berehala... umetxo bat sartu zan eta hiru kandelak amataturik ikusi ebazan. «Baina zer da hau? Azkenera arte biztuta egon behar eben». Hau esanez batera, negarrari emon eutson.
Nik sua daukadan artean beste hiru kandelak biztu ahal izango doguz». Orduan, laugarren kandeleak berba egin eban: «Ez izan bildurrik. Nik sua daukadan artean beste hiru kandelak biztu ahal izango doguz». ”Ni ITXAROPENA naz”
Begi begiak bris-bris ebazala, eta beste kandelak biztu ebazan. biztuta egon kandela hartu eban... eta beste kandelak biztu ebazan.
ITXAROPENA ez dedila EGUNDO amatatu GUGAN!
biztuta mantendu dagiezan. ... Eta gutariko bakotxa izan gaitezala umeak behar daben baliabidea Itxaropena, Sinismena, Bakea eta Maitasuna biztuta mantendu dagiezan.
Adiskide: ZAINDU EGIZU BETI BIZTUTA ZURE BARRUKO SUA.