La descarga está en progreso. Por favor, espere

La descarga está en progreso. Por favor, espere

MÚSICA LETRAS NO ALOBRE 2009 DÍA DEL LIBRO POESÍA.

Presentaciones similares


Presentación del tema: "MÚSICA LETRAS NO ALOBRE 2009 DÍA DEL LIBRO POESÍA."— Transcripción de la presentación:

1 MÚSICA LETRAS NO ALOBRE 2009 DÍA DEL LIBRO POESÍA

2 ROMANCE DE LA PENA NEGRA
Las piquetas de los gallos cavan buscando la aurora, cuando por el monte oscuro baja Soledad Montoya. Cobre amarillo, su carne, huele a caballo y a sombra. Yunques ahumados sus pechos, gimen canciones redondas. Soledad, ¿por quién preguntas sin compaña y a estas horas? Pregunte por quien pregunte, dime: ¿a ti qué se te importa? Vengo a buscar lo que busco, mi alegría y mi persona. Soledad de mis pesares, caballo que se desboca, al fin encuentra la mar y se lo tragan las olas. No me recuerdes el mar, que la pena negra, brota en las tierras de aceituna bajo el rumor de las hojas. ¡Soledad, qué pena tienes! ¡Qué pena tan lastimosa! Lloras zumo de limón agrio de espera y de boca. ¡Qué pena tan grande! Corro mi casa como una loca, mis dos trenzas por el suelo, de la cocina a la alcoba. ¡Qué pena! Me estoy poniendo de azabache carne y ropa. ¡Ay, mis camisas de hilo! ¡Ay, mis muslos de amapola! Soledad: lava tu cuerpo con agua de las alondras, y deja tu corazón en paz, Soledad Montoya.           * Por abajo canta el río: volante de cielo y hojas. Con flores de calabaza, la nueva luz se corona. ¡Oh pena de los gitanos! Pena limpia y siempre sola. ¡Oh pena de cauce oculto y madrugada remota! Autor: Federico García Lorca Intérprete: Ana Belén

3 A dona que eu am'e tenho por senhor amostrade-mi-a, Deus, se vos em prazer for, se nom dade-mi-a morte. A que tenh'eu por lume d'estes olhos meus e por que choram sempre, amostrade-mi-a, Deus, se nom dade-mi-a morte. Essa que vós fezestes melhor parecer de quantas sei, ai Deus!, fazede-mi-a veer, se nom dade-mi-a morte. Ai, Deus! qui mi-a fezestes mais ca mim amar, mostrade-mi-a u possa com ela falar, se nom dade-mi-a morte. Autor: Bernal de Bonaval Intérprete: Amancio Prada

4 POEMA 15: ME GUSTAS CUANDO CALLAS …
Me gustas cuando callas porque estás como ausente, y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca. Parece que los ojos se te hubieran volado y parece que un beso te cerrara la boca. Como todas las cosas están llenas de mi alma emerges de las cosas, llena del alma mía. Mariposa de sueño, te pareces a mi alma, y te pareces a la palabra melancolía; Me gustas cuando callas y estás como distante. Y estás como quejándote, mariposa en arrullo. Y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza: déjame que me calle con el silencio tuyo. Déjame que te hable también con tu silencio claro como una lámpara, simple como un anillo. Eres como la noche, callada y constelada. Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo. Me gustas cuando callas porque estás como ausente. Distante y dolorosa como si hubieras muerto. Una palabra entonces, una sonrisa bastan. Y estoy alegre, alegre de que no sea cierto. Autor: Pablo Neruda Intérprete: Adriana Varela

5 A CALLARSE se pondrían un traje puro y andarían con sus hermanos por la sombra, sin hacer nada. No se confunda lo que quiero con la inacción definitiva: la vida es sólo lo que se hace, no quiero nada con la muerte. Si no pudimos ser unánimes moviendo tanto nuestras vidas, tal vez no hacer nada una vez, tal vez un gran silencio pueda interrumpir esta tristeza, este no entendernos jamás y amenazarnos con la muerte, tal vez la tierra nos enseñe cuando todo parece muerto y luego todo estaba vivo. Ahora contaré hasta doce y tú te callas y me voy. Ahora contaremos doce y nos quedamos todos quietos. Por una vez sobre la tierra no hablemos en ningún idioma, por un segundo detengámonos, no movamos tanto los brazos. Sería un minuto fragante, sin prisa, sin locomotoras, todos estaríamos juntos en un inquietud instantánea. Los pescadores del mar frío no harían daño a las ballenas y el trabajador de la sal miraría sus manos rotas. Los que preparan guerras verdes, guerras de gas, guerras de fuego, victorias sin sobrevivientes, Autor: Pablo Neruda Intérprete: Julieta Venegas

6 Sedia-m' eu na ermida de San Simion e cercaron-mi as ondas, que grandes son: eu atendend' o meu amigo, eu atendend' o meu amigo!   Estando na ermida ant' o altar, [e] cercaron-mi as ondas grandes do mar: eu atendend' o meu amigo! eu atendend' o meu amigo!   E cercaron-mi as ondas, que grandes son, non ei [i] barqueiro, nen remador: eu atendend' o meu amigo! eu atendend' o meu amigo! E cercaron-mi as ondas do alto mar, non ei [i] barqueiro, nen sei remar: eu atendend' o meu amigo! eu atendend' o meu amigo!   Non ei i barqueiro, nen remador, morrerei fremosa no mar maior: eu atendend' o meu amigo! eu atendend' o meu amigo!   Non ei [i] barqueiro, nen sei remar morrerei fremosa no alto mar: eu atendend' o meu amigo! eu atendend' o meu amigo! Autor: Mendinho Intérprete: Xan X. Labaca (grupo Trisquel)

7 Autora: Rosalía de Castro
Cando penso que te fuches, negra sombra que m' asombras, ó pé dos meus cabezales tornas facéndome mofa. Cando maxino qu' es ida, no mesmo sol te m' amostras, i eres a estrela que brila, i eres o vento que zoa. Si cantan, es ti que cantas; si choran, es ti que choras; i es o marmurio do río, i es a noite i es a aurora. En todo estás e ti es todo pra min i en min mesma moras, nin m' abandonarás nunca, sombra que sempre m' asombras. Autora: Rosalía de Castro Intérprete: Luz Casal (música C.Núñez)

8 MOON OVER THE BOURBON STREET
LUNA SOBRE LA CALLE BOURBON Hay luna sobre la Calle Bourbon esta noche Veo los rostros mientras pasan bajo la pálida luz de las lámparas. No tengo otra opción más que seguir la llamado Las luces brillantes, la gente, la luna y todo Rezo cada día para ser fuerte. Porque sé que lo que hago debe estar mal Oh, tú nunca verás mi sombra ni oirás el sonido de mis pasos Mientras haya luna sobre la Calle Bourbon. Hace muchos años que me convertí en lo que soy Fui atrapado en esta vida como un cordero inocente. Ahora no puedo mostrar mi rostro cuando es de día Y sólo me verás andando bajo la luz de la luna. El ala de mi sombrero oculta el ojo de una bestia. Tengo el rostro de un pecador, pero las manos de un sacerdote. Oh, tu nunca verás mi sombra ni oirás el sonido de mis pasos Mientras haya luna sobre la Calle Bourbon. Ella camina cada día a través de las calles de Nueva Orleans. Es inocente y joven, proviene de una buena familia. He permanecido muchas veces fuera de su ventana de noche Luchando contra mi instinto bajo la pálida luz de la luna. ¿Cómo puedo ser así cuando le rezo a Dios en lo alto? ¡Debo amar aquello que destruyo, y destruir aquello que amo!. Oh, tu nunca verás mi sombra ni oirás el sonido de mis pasos Mientras haya luna sobre la Calle Bourbon. There's a moon over Bourbon Street tonight I see faces as they pass beneath the pale lamplight I've no choice but to follow that call The bright lights, the people, and the moon and all I pray everyday to be strong For I know what I do must be wrong Oh you'll never see my shade or hear the sound of my feet While there's a moon over Bourbon Street It was many years ago that I became what I am I was trapped in this life like an innocent lamb Now I can never show my face at noon And you'll only see me walking by the light of the moon The brim of my hat hides the eye of a beast I've the face of a sinner but the hands of a priest Oh you'll never see my shade or hear the sound of my feet While there's a moon over Bourbon Street She walks everyday through the streets of New Orleans She's innocent and young, from a family of means I have stood many times outside her window at night To struggle with my instinct in the pale moonlight How could I be this way when I pray to God above? I must love what I destroy and destroy the thing I love Oh you'll never see my shade or hear the sound of my feet While there's a moon over Bourbon Street Autor e intérprete: Sting

9 LA LEYENDA DEL TIEMPO El sueño va sobre el tiempo
Flotando como un velero Nadie puede abrir semillas En el corazón del sueño El tiempo va sobre el sueño Hundido hasta los cabellos Ayer y mañana comen Oscuras flores de duelo Sobre la misma columna Abrazados sueño y tiempo Cruza el gemido del niño La lengua rota del viejo El sueño va sobre el tiempo Flotando como un velero Nadie puede abrir semillas En el corazón del sueño Y si el sueño finge muros En la llanura del tiempo El tiempo le hace creer Que nace en aquel momento Autor: Federico García Lorca Intérprete: Camarón

10 LA VIE EN ROSE Unos ojos que me hacen bajar los míos
Una sonrisa que se pierde en su boca, Este es el retrato sin retoques, Del hombre al que pertenezco. Cuando me toma en sus brazos, Me habla bajito, Veo la vida de color rosa, Me dice palabras de amor, Palabras de todos los días, Y me hace sentir algo. Entró en mi corazón, Una parte de felicidad, Y sé la causa, Él es mío, Y yo suya por siempre, Me lo dijo, Me lo juró para toda la vida, Y en cuanto lo percibo, Siento en mi interior, Que me late el corazón… Noches de amor por terminar, Una gran felicidad que se asienta, Los problemas, las penas se acaban, ¡Felices, felices a más no poder ! LA VIE EN ROSE Des yeux qui font baisser les miens, Un rire qui se perd sur sa bouche, Voilà le portrait sans retouche, De l’homme auquel j’appartiens. Quand il me prend dans ses bras, Il me parle tout bas, Je vois la vie en rose, Il me dit des mots d’amour, Des mots de tous les jours, Et ça me fait quelque chose. Il est entré dans mon coeur, Une part de bonheur, Dont je connais la cause, C’est lui pour moi, Moi pour lui dans la vie, Il me l’a dit, L’a juré pour la vie, Et dès que je l’aperçois, Alors je sens en moi, Mon coeur qui bat… Des nuits d’amour à plus finir, Un grand bonheur qui prend sa place, Les ennuis, des chagrins trépassent, Heureux, heureux à en mourir ! Autora e intérprete: Edith Piaf

11 O MAIO Aquí vén o maio de frores cuberto... puxéronse á porta cantándome os nenos; i os puchos furados pra min estendendo, pedíronme crocas dos meus castiñeiros. Pasai, rapaciños, calados e quedos; que o que é polo de hoxe que darvos non teño. Eu sónvo-lo probe do pobo gallego: pra min non hai maio, ¡pra min sempre é inverno!... Cando eu me atopare de donos liberto i o pan non me quiten trabucos e préstemos, e como os do abade frorezan meus eidos, chegado habrá entonces o maio que eu quero. ¿Queredes castañas dos meus castiñeiros?... Cantádeme un maio sin bruxas nin demos: un maio sin segas, usuras nin preitos, sin quintas, nin portas, nin foros, nin cregos. Intérprete: Luís Emilio Batallán Autor: Curros Enríquez

12     ALTO JORNAL Dichoso el que un buen día sale humilde y se va por la calle, como tantos días más de su vida, y no lo espera y, de pronto, ¿qué es esto?, mira a lo alto y ve, pone el oído al mundo y oye, anda, y siente subirle entre los pasos el amor de la tierra, y sigue, y abre su taller verdadero, y en sus manos brilla limpio su oficio, y nos lo entrega de corazón porque ama, y va al trabajo temblando como un niño que comulga mas sin caber en el pellejo, y cuando se ha dado cuenta al fin de lo sencillo que ha sido todo, ya el jornal ganado, vuelve a su casa alegre y siente que alguien empuña su aldabón, y no es en vano. Autor: Claudio Rodríguez Intérprete: Luis Ramos

13 THOSE DANCING DAYS ARE GONE AQUELLOS DÍAS DE BAILE SE HAN IDO
Come,let me sing into your ear; Those dancing days are gone, All that silk and satin gear; Crouch upon a stone, Wrapping that foul body up In as foul a rag : I carry the sun in a golden cup. The moon in a silver bag. Curse as you may I sing it through; What matter if the knave That the most could pleasure you, The children that he gave, Are somewhere sleeping like a top Under a marble flag? I thought it out this very day. Noon upon the clock, A man may put pretence away Who leans upon a stick, May sing,and sing until he drop, Whether to maid or hag: I carry the sun in a golden cup, Ven, déjame cantarte al oído Aquellos días de baile se han ido Y toda la ropa de seda y satén; Arrodíllate sobre una piedra, Cubriendo ese cuerpo repugnante Con un sucio harapo: Llevo el sol en una copa dorada. La luna en una bolsa de plata. Maldice lo que puedas a través de mi canto Que importa si el truhán Es el que puede hacerte feliz, Los niños que él dio, Están durmiendo como lirones ¿Bajo una bandera de mármol? Lo pensé hoy mismo. Mediodía en el reloj, Un hombre que dejó de fingir Quien se apoya en un palo, Puede cantar, y cantar hasta agotarse, Ya sea a la criada o la bruja: Llevo el sol en una copa dorada, Autor: W. B. Yeats Intérprete: Carla Bruni

14 No niño novo do vento hai unha pomba dourada, meu amigo
No niño novo do vento hai unha pomba dourada, meu amigo! Quén poidera namorala! Canta ao luar e ao mencer en frauta de verde olivo. Quén poidera namorala, meu amigo! Ten áers de frol recente, cousas de recén casada, meu amigo! Quén poidera namorala! Tamén ten sombra de sombra e andar primeiro de río. quén poidera namorala, meu amigo! Autor: Cunqueiro Intérprete: Milladoiro

15 ANNABEL LEE Hace muchos muchos años en un reino junto al mar habitó una señorita cuyo nombre era Annabel Lee y crecía aquella flor sin pensar en nada más que en amar y ser amada, ser amada por mi Éramos sólo dos niños más tan grande nuestro amor que los ángeles del cielo nos cogieron envidia pues no eran tan felices ni siquiera la mitad como todo el mundo sabe, en aquel reino junto al mar Por eso un viento partió de una oscura nube aquella noche para helar el corazón de la hermosa Annabel Lee luego vino a llevársela su noble parentela para enterrarla en un sepulcro en aquel reino junto al mar Nuestro amor era más fuerte que el amor de los mayores que saben más como dicen de la historia de la vida ni los ángeles del cielo ni los demonios del mar separarán jamás mi alma del alma de Annabel Lee No luce la luna sin traérmela en sueños ni brilla una estrella sin que vea sus ojos y así paso la noche acostado con ella mi querida hermosa, mi vida, mi esposa En aquel sepulcro junto al mar en su tumba junto al mar ruidoso Autor: Edgar Allan Poe Intérprete: Santiago Auserón (Radio Futura)

16 ET MAINTENANT Y AHORA Autor: Gilbert Bécaud Intérprete: Gilbert Bécaud
Y ahora qué voy a hacer Con todo este tiempo, qué será de mi vida Con toda esa gente que me es indiferente Ahora que te has ido Todas esas noches, para qué, para quién Y esa mañana que vuelve para nada Este corazón que late, para quién, para qué Que late demasiado fuerte, demasiado fuerte Hacia qué vacío patinará mi vida Me has dejado la tierra entera Pero la tierra sin ti, es pequeña Vosotros, amigos, sed buenos Ya sabéis que no se puede hacer nada Incluso París se muere de aburrimiento Todas sus calles me matan Voy a reírme de esto para no llorar más Voy a quemar noches enteras Por la mañana te odiaré Y luego una noche en mi espejo Veré ya el final del camino Ni una flor, ni llanto En el momento del adiós Realmente ya no tengo nada más que hacer De verdad, ya no tengo nada más… Et maintenant que vais-je faire De tout ce temps, que sera ma vie De tous ces gens qui m'indiffèrent Maintenant que tu es partie Toutes ces nuits, pourquoi pour qui Et ce matin qui revient pour rien Ce cœur qui bat, pour qui, pourquoi Qui bat trop fort, trop fort Vers quel néant glissera ma vie Tu m'as laissé la terre entière Mais la terre sans toi c'est petit Vous, mes amis, soyez gentils Vous savez bien que l'on n'y peut rien Même Paris crève d'ennui Toutes ses rues me tuent Je vais en rire pour ne plus pleurer Je vais brûler des nuits entières Au matin je te haïrai Et puis un soir dans mon miroir Je verrai bien la fin du chemin Pas une fleur et pas de pleurs Au moment de l'adieu Je n'ai vraiment plus rien à faire Je n'ai vraiment plus rien... Autor: Gilbert Bécaud Intérprete: Gilbert Bécaud

17 Autor: Manuel María Intérprete: Fuxan os ventos
Non canta na Chá ninguén, por éso, meu carro canta, canta o seu eixo tan ben que a señardade me espanta. Non hai canto tan fermoso: fino coma un asubío, anque é, as vegadas, saudoso faise no ar rechouchío. O meu carro é cerna dura: sábese carballo e freixo. iQué fermosa e a sua feitura! iQué lixereza a do eixo! As cousas vanse aledando por onde meu carro pasa. iCarrétame herba pro gando! iTraime a colleita pra casa! Autor: Manuel María Intérprete: Fuxan os ventos

18 Autor: Manuel Rivas Intérprete: Manuel Rivas (música de César Morán)
FONEMA Do máis aló da gorxa, dun profundo e misterioso fol, saíannos sons que debiamos matar. Repitan: Los pajaros de Guadalajara tienen la garganta llena de trigo. Pero Lolo o do Rito dicía que Los pajaros de Juadalagara tienen la jarjanta llena de trijo e o mestre dáballe un pao. A min custoume algún traballo dicir sen respirar que había plantas monocotiledóneas pero non din sabido de que familia era se é que a tiña o toxo que douraba os montes de Galicia. Autor: Manuel Rivas Intérprete: Manuel Rivas (música de César Morán)

19 PROVERBIOS Y CANTARES Nuestras horas son minutos
cuando esperamos saber, y siglos cuando sabemos lo que se puede aprender. La envidia de la virtud hizo a Caín criminal. ¡Gloria a Caín! Hoy el vicio es lo que se envidia más. No extrañeis, dulces amigos, que esté mi frente arrugada; yo vivo en paz con los hombres y en guerra con mis entrañas. Ayer soñé que veía a Dios y que a Dios hablaba; y soñé que Dios me oía... Después soñé que soñaba. Bueno es saber que los vasos nos sirven para beber; lo malo es que no sabemos para que sirve la sed. Todo pasa y todo queda pero lo nuestro es pasar, pasar haciendo caminos, caminos sobre la mar. Ya hay un español que quiere vivir y a vivir empieza, entre una España que muere y otra España que bosteza. Españolito que vienes al mundo, te guarde Dios. Una de las dos Españas ha de helarte el corazón. Nunca perseguí la gloria, ni dejar en la memoria de los hombres mi canción; yo amo los mundos sutiles, ingrávidos y gentiles, como pompas de jabón. Me gusta verlos pintarse de sol y grana, volar bajo el cielo azul, temblar súbitamente y quebrarse... Nunca perseguí la gloria. Caminante, son tus huellas el camino y nada más; caminante, no hay camino, se hace camino al andar. Al andar se hace camino y al volver la vista atrás se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar. Caminante no hay camino sino estelas en la mar... Intérprete: Paco Ibáñez Autor: Antonio Machado

20 BERLÍN Este será o teu libro para que ti nunca o saibas. eu inventarei por iso a cidade, os lugares ocultos, os sitios secretos. Crearei o aroma das camelias, as cancións dos músicos ambulantes, a herba fresca baixo os teus pés... Eu crearei este lugar para un amor que nunca morra, meu pequeno de ollos máxicos, e a ti tamén. E só se amarras un globo vermello á miña man, e xuras que será o can que camiñe ao noso lado, que será chespir,coas súas patiñas de goma levitando sobre o chan, se o fas, se mo xuras, entón creareiche a ti tamén. Para que habites no meu colo para sempre meu pequeno Berlín. Ese será o teu nome, porque terás un ollo de cada cor coma a cidade. E este será o teu libro, para que ti nunca o saibas. Autora: María Lado Intérprete: Fanny e Alexander con María Lado

21 LAS MOSCAS Vosotras, las familiares, inevitables golosas, vosotras, moscas vulgares, me evocáis todas las cosas. ¡Oh, viejas moscas voraces como abejas en abril, viejas moscas pertinaces sobre mi calva infantil! ¡Moscas del primer hastío en el salón familiar, las claras tardes de estío en que yo empecé a soñar! Y en la aborrecida escuela, raudas moscas divertidas, perseguidas por amor de lo que vuela, —que todo es volar—, sonoras rebotando en los cristales en los días otoñales... Moscas de todas las horas, de infancia y adolescencia, de mi juventud dorada; de esta segunda inocencia, que da en no creer en nada, de siempre... Moscas vulgares, que de puro familiares no tendréis digno cantor: yo sé que os habéis posado sobre el juguete encantado, sobre el librote cerrado, sobre la carta de amor, sobre los párpados yertos de los muertos. Inevitables golosas, que ni labráis como abejas, ni brilláis cual mariposas; pequeñitas, revoltosas, vosotras, amigas viejas, me evocáis todas las cosas. Autor: Antonio Machado Intérprete: Joan Manuel Serrat

22 La poesía es un arma cargada de futuro.
Gabriel Celaya Genuine poetry can communicate before it is understood. (La auténtica poesía es capaz de comunicarse antes de ser entendida) T. S. Eliot De la musique avant tout. (La música ante todo) Paul Verlaine Gracias polo silencio e polo verso. Xulio Valcárcel


Descargar ppt "MÚSICA LETRAS NO ALOBRE 2009 DÍA DEL LIBRO POESÍA."

Presentaciones similares


Anuncios Google