JOAN BATISTA ELIZANBURU AINHOA ODRIOZOLA 4.D

JOAN BATISTA ELIZANBURU IRAZABAL 1828, Sara. 1891n hil zen. Euskal idazlea.

Bizitza eta lanak Larresoroko apazgaitegian ikasi. Apaiz ikasketak utzi. 1870ean Metzen preso. Errepublikatzailea eta laikoa.

Koldo Mitxelenak Elizanbururen maila literarioaz dioena (Gaztelaniaz) Elissamburu es ante todo un maestro del lenguaje y un versificador de extraordinaria habilidad. De gusto muy depurado, poseía una sólida formación literaria a la francesa, tiene además una gran variedad de registros que maneja con la misma destreza. Además de la descripción burlesca (Iragan besta biharamunean) en la que fue un maestro entre tantos, cantó la belleza femenina (Maria), el amor (Aingeru bati), la nostalgia (Agur nere herriari, Chori berriketaria), la paz del campo (Nere etchea, Artzaingoa), sin que falte en su producción la nota heroica (Biba Frantzia) (...) Frente a Bilintx, evita la nota demasiado personal y atenúa cuidadosamente, aun en los momentos más dramáticos, la expresión de la angustia y del dolor sin consuelo, como se ve, por ejemplo, en la popularísima poesía Solferinoko itsua.

Lore jokoak 1864an, Solferinoko itsuak 2.saria.

Elizanbururen beste olerki batzuk Emazte edalea (1855) Tam, tam, tam, tam,ratapetamplan (1858)  Gazte hiltzera dohana (1860)  Nere etchea (1861) Apexa eta lorea (1862)  Maria (1866)  Xori berriketaria (1871)

koplak Ikusten duzu goizean argia hasten denean, menditto baten gañean, etxe ttipitto aintzin xuri bat, lau haitz haundiren erdian, txakur txuri bat atean, iturriño bat aldean han bizi naiz ni pakean. Nahiz ez den gaztelua, maite dut nik sorlekua, aiten aitek hautatua. Etxetik kanpo zait iduritzen nonbait naizela galdua. Nola han bainaiz sortua, han utziko dut mundua, galtzen ez badut zentzua. Ez da lurrean gizonik, printzerik ez erregerik, ni baño hobeki denik. Ba-dut andrea, ba-dut semea, ba-dut alaba ere nik. Osasun ona batetik, ondasun nahiko bestetik... Zer gehiago behar dut nik? Goizean hasiz lanean, arratsa heldu denean, nagusi naiz mahaiean. Kristau bat ona det hartu nik emaztea hartzean. Ez du me-egunean sartuko, uste gabean, txingar hezurrik eltzean. Etxean ditut nereak, akuillu, haitzur, goldeak, uztarri eta hedeak. Igazko ale ditut oraindik, txoko guztiak beteak. Nola igaro urteak ematen badu besteak, ez gaitu hilen goseak.