SISTEMA DE COORDINACIÓN HORMONAL SISTEMA ENDOCRINO: SISTEMA DE COORDINACIÓN HORMONAL

O sistema endócrino controla e regula respostas mediante substancias químicas chamadas HORMONAS. As hormonas son segregadas por: células especializadas agrupadas en glándulas algunhas neuronas chamadas células neurosecretoras ou neuroendócrinas As hormonas, unha vez vertidas ao torrente circulatorio, difúndense polo organismo e actúan sobre células con receptores específicos, denominadas células branco ou diana, que inducen diferentes respostas dependendo do tipo de hormona

Mecanismos da acción hormonal A secreción de hormonas está regulada por mecanismos de retroalimentación negativa: A glándula produtora dunha hormona recibe información sobre a cantidade na que está presente no sangue Se a concentración da hormona supera certos límites  inhíbese a secreción glandular. Pola contra, baixos niveis de hormona producen estimulación da glándula para aumentar a súa secreción.

Actuación hormonal: mecanismo de retroalimentación negativa O funcionamiento do sistema endocrino realizase mediante retroalimentación negativa ou retroinhibición (Feed back): 1. A glándula recibe a información para a secreción da hormona. 2. A glándula libera a hormona. 3. A hormona actúa no órgano ou célula blanco, o que produce un cambio no medio interno. 4. O cambio no medio interno é detectado pola glándula secretora e inhibe a secreción da hormona ata que se reciba nova orde de secreción.

Sistema hormonal de vertebrados: O sistema hipotálamo - hipófise É o centro máis importante de todo o sistema endocrino. Ten estreita relación co sistema nervioso. Funcionamento: O hipotálamo segrega hormonas liberadoras  actúan sobre a hipófise (regulando a liberación de hormonas hipofisarias: oxitocina e hormona antidiurética  se almacenan na hipófise e son liberadas cando resultan necesarias) A hipófise  controla a secreción doutras glándulas.

Sistema hipotálamo-hipófise

Sistema hipotálamo-hipófise

A hipófise ou pituitaria Está situada na base do hipotálamo e consta de: Adenohipófise ou hipófise anterior: segrega a hormona do crecemento e diversas hormonas que serven para estimular outras glándulas (tiroide, ovario, testículo, glándulas mamarias e codia suprarenal) Neurohipófise ou hipófise posterior: almacena: Oxitocina: estimula a contracción da musculatura do útero e a saída do leite das glándulas mamarias despois do parto Vasopresina: hormona antidiurética (ADH): estimula a reabsorción de auga nos riles.

Hormonas hipofisarias

Hormonas hipofisarias

Principais glándulas endocrinas no ser humano Hipófise ou pituitaria: controla a secreción doutras glándulas Tiroide: segrega tiroxina e triiodotironina  estimulan o metabolismo. Segrega tamén calcitonina inhibe a liberación de Ca don ósos. Paratiroide: segrega parathormona  estimula liberación de Ca nos ósos Timo: fabrica linfocitos (idade temperá). Atrófiase coa idade. Páncreas: Produce insulina  favorece a absorción de glicosa polas células. Produce glicagón  estimula a formación de glicosa a partir de glicóxeno no fígado. Cápsulas suprarrenais: segregan adrenalina e noradrenalina  actúan en situacións de tensión. Gónadas (ovario, testículo): producen hormonas sexuais (principalmente testosterona nos testículos e estróxenos nos ovarios)  desenvolvemento dos caracteres sexuais. Nos ovarios se produce tamén proxesterona  prepara ao organismo para a reproducción. Glándula pineal: segrega melatonina, que intervén na maduracióndos órganos sexuais

glándulas endocrinas no ser humano Principais glándulas endocrinas no ser humano

As feromonas As feromonas son substancias químicas que expulsan ao medio certas glándulas exócrinas. Actúan sobre individuos da mesma especie, intervindo en mecanismos de comunicación entre eles. Funcións: Marcar territorios Permitirlles aos machos localizar ás femias na época da reprodución Indicar o camiño cara aos alimentos, no caos dos insectos sociais.

Aplicacións das hormonas na producción gandeira Aumento da producción láctea: suminístraselle ao animal tiroxina e oxitocina, que estimulan a producción de leite. Aumento da producción cárnica: administranse hormonas do crecemento e hormonas sexuais  aumentan masa muscular e o peso do animal. Melloras na producción: utilízase proxesterona para suprimir o ciclo reproductor nas femias  acadan o celo todas á vez  abaratamento de costes en inseminación artificial, veterinarios, etc. Regulación do emprego de hormonas O uso de hormonas para o crecemento está prohibido na UE dende 1988 (non en EEUU, Canadá e Australia) En España se establece un contido máximo de residuos hormonais na carne.

A gandería ecolóxica Ten como obxectivo principal ofrecerlles aos consumidores alimentos de orixe animal (ou vexetal) de gran calidade, tanto desde o punto de vista sanitario como nutritivo. Para isto é imprescindible: Conservar o medio Evitar o uso de hormonas artificiais.