3º Estado :Non Privilexiados 1º Estado: A Igrexa 2º Estado: Nobreza Clero Regular Clero Secular Nobreza de Sangue Nobreza de cargo 3º Estado :Non Privilexiados Xente do común Comerciantes, burgueses, médicos, abogados, labradores, criados....

A sociedade no Antigo Réxime - Privilexiados ( 4,5% da poboación. Posúen o 40 % do territorio e non pagan impostos ) - 1º Estado ( Igrexa ) Clero regular Clero secular - 2º Estado ( nobreza ) Nobreza de sangue Nobreza de cargo - Non privilexiados ( 95,5% da poboación. Posúen o 60% da terra. Pagan impostos 3º Estado ( xente do común, “pueblo llano” Comerciantes Burgueses Médicos Profesores Abogados Labregos Criados….. .

A sociedade no Antigo Réxime

Causas da Revolución Causas económicas: Causas sociais: Malas colleitas provocan un alza dos prezos e o descontento da xente do común. Bancarrota do Estado polos excesivos gastos da corte e os conflictos bélicos Causas sociais: Descontento da burguesía porque tiñan pouco poder político, xa que os altos cargos do goberno e do exército eran ocupados pola nobreza. E por enriba pagaban impostos. Causas ideolóxicas: As ideas da Ilustración defendian principios como o da soberania nacional ou o da división de poderes totalmente incompatibles co absolutismo monárquico

A revolución en etapas A revolución burguesa (1789 – 1792 ) A subvención territorial Convocatoria dos Estados Xerais O xuramento do xogo da pelota A toma da Bastilla A declaración de Dereitos do Home e do Cidadán Os partidos políticos A constitución de 1791: Características As guerras co exterior

A revolución democrática (1792 – 1794 ) A detención do Rei. A Convención A morte do Rei. ( 21 de Xaneiro de 1793 ) A Constitución de 1793 O Comité de Salvación Pública A lei do Máximo Un novo exército Un novo Calendario Un novo himno: A Marsellesa O terror

Robespierre: Discurso a la Convención (3-XII-1792) Aquí no hay posibilidades de hacer un proceso. Luis no es un acusado. Vosotros o sois jueces. Vosotros sois, no podéis más que ser hombres de Estado y representantes de la Nación. No dirigís una sentencia contra un hombre, sino que adoptáis una me- dida de salvación pública, un acto de providencia nacional... Luis fue rey y la República está ya constituida; la cuestión fundamental que os ocupa está resumida en estas palabras.Luis ha sido derrotado por sus crímenes: Luis denunció al pueblo francés como rebelde, llamó, para castigarlo, a los ejércitos de los tiranos, compañeros suyos. La victoria y el pueblo han decidido que él sea el único rebelde. Luis no puede ser juzgado: está ya condenado. … Todas las hordas feroces del despotismo se disponen a desgarar de nuevo el seno de nuestra patria, en nombre de Luis XVI. ¡ Luis combate contra nosotros desde el fondo de su calabozo !. Personalmente aborrezco la pena de muerte prevista por las leyes: no tengo por Luis ni amor ni odio… Pero pronuncio esta sentencia fatal: Luis debe morir porque es necesario que la Patria viva… Pido a la Convención Nacional que lo declare desde este momento traidor a la nación francesa, criminal contra la humanidad… Robespierre: Discurso a la Convención (3-XII-1792)

A República burguesa (1794 – 1799 ) A reacción termidoriana. Execución de Robespierre A Constitución de 1795 O Directorio As victorias no exterior. A expansión da Revolución: Napoleón Bonaparte O golpe de Estado do 18 de Brumario ( 1799 ) Napoleón Bonaparte (1799 – 1815 ) O Consulado O Imperio ( 1804 ) As conquistas no exterior

Batalla deTrafalgar

A familia de Carlos IV. Goya Os fusilamentos do 2 de Maio. Goya Os desastres da guerra. ¿Goya?

A Europa da Restauración Os Estados vencedores de Napoleón reuníronse, entre 1814 e 1815, no Congreso de Viena. O seu obxectivo era a restauración do absolutismo monárquico. Francia volveu ás súas fronteiras de 1792 e o Imperio napoleónico dividiuse entre os vencedores. As decisións do Congreso de Viena completáronse coa Santa Alianza (1815), un tratado de axuda mutua entre os monarcas europeos ante as ameazas de revolucións liberais. Pero as ideas da Revolución francesa influíran en Europa. A partir de 1815, liberalismo e nacionalismo convertéronse en dúas forzas de oposición á Restauración.

O liberalismo O liberalismo é un sistema político que fundamenta a sociedade no individuo. O Estado debe garantir os dereitos e as liberdades fundamentais das persoas. O individuo libre é un cidadán e o conxunto de cidadáns constitúe a nación, que exerce a soberanía. O liberalismo propugna un sistema representativo no que as decisións emanan dunha asemblea (Parlamento), escollida por sufraxio, que elabora as leis. Defende a división de poderes. O dereito de propiedade é formulado como unha liberdade fundamental.

O nacionalismo é unha ideoloxía política que sostén o dereito dos pobos a decidir sobre eles mesmos e a defender a súa soberanía. Pódese definir nación como un conxunto de individuos que posúen unha serie de lazos culturais propios e que desexan vivir en común. O nacionalismo espallouse ao longo do século XIX en defensa dunha Europa de nacións libres fronte á Europa da Santa Alianza e dos imperios absolutistas.

As unificacións Italia. En 1861, o primeiro parlamento italiano proclamou rei de Italia a Víctor Manuel, ata daquela monarca do Piemonte; en 1866, os austríacos abandonaron o Véneto. En 1870 foron anexionados os Estados Pontificios. A unidade de Italia produciuse e Roma converteuse na capital do reino. Alemaña. O chanceler prusiano Otto von Bismarck dirixiu vitoriosas guerras, contra Austria e Francia, que lle permitiron unir a todos os Estados baixo o cetro do rei de Prusia. Tras a vitoria de Sedán proclamouse o II Imperio alemán e Guillerme I foi proclamado káiser (emperador).