Árbores do Xardín do Posío e arredores

O Posío comezou a súa andaina no ano 1846 O Posío comezou a súa andaina no ano 1846. Naceu como xardín botánico ligado á cátedra de Física, Química e Historia Natural do Instituto de Segunda Enseñanza, na actualidade o IES Otero Pedrayo Está distribuido en tres terrazas que foron especializando o seu uso co paso do tempo. O xardín botánico orixinal chegou a cultivar unhas 200 especies diferentes.

Cupressus sempervirens Nome científico: Cupressus sempervirens Nome común: ciprés común Árbore perenne, longa e estreita, conífera, con pólas colgantes. Follas escamiformes, delgadas, aplanadas, con punta obtusa, deprimidas, imbricadas, de cor verde escuro mate.

Flores masculinas Tronco con codia pardo-vermella e gretada. Estróbilos femininos

Nome científico: Cedrus libani Nome común: cedro do Líbano Tronco con codia gris, gretada. Árbore monoica, perennifolia. Pólas superiores horizontais formando capas extensas e planas

Estróbilos masculinos solitarios follas                              Follas aciculares e ríxidas, agrupadas na punta das pólas Estróbilos femininos

Nome científico: Cedrus deodara Nome común: cedro do Himalaya Árbore monoica, perennifolia, copa cónica Cima en agulla, con brote principal colgante

Follas aciculares ríxidas

                             Estróbilos masculinos solitarios no ápice dos penachos de follas Estróbilos femininos ovoides, erectos, de maduración bi ou trienal.

Pseudotsuga menziesii Nome científico: Pseudotsuga menziesii Nome común: abeto de Douglas Follas aciculares Árbore perennifolia e monoica. Estróbilos masculinos axilares e numerosos na cara inferior das pólas. Estróbilos femininos péndulos. Sementes aladas

Nome común: arce blanco, falso plátano, pradairo Nome científico: Acer pseudoplatanus Nome común: arce blanco, falso plátano, pradairo Especie arbórea caducifolia que pode chegar ós 20-30 m de altura coa codia lisa, grisácea que se fai gretada e escamosa coa idade, desprendéndose en placas de maneira parecida ó falso plátano.

Flores en acios longamente pedunculados Follas simples opostas con 3 ou 5 lóbulos, pecioladas, lóbulos agudos e toscamente dentados, glabros, Envés verde máis pálido, con pubescencia nas nerviacións.

Froito disámara, ás diverxentes

Nome científico: Acer negundo Nome común: arce Árbore dioica de ata 25 m con follaxe caducifolia. decidua;

follas opostas, pinnado-compostas, folíolos grosamente aserrados Froito disámara

flor masculina inflorescencia masculina flor feminina inflorescencia feminina flores sen pétalos, verdosas, as flores femininas en acios colgantes

Nome común: acacia negra Nombre científico: Acacia melanoxylon Nome común: acacia negra Árbore pequena perennifolia e copa columnar;

Follas transformadas en filodios, elíptico-lanceoladas (pecíolos comprimidos que funcionan como follas) Filodios con follas compostas

Flores con cálice e corola soldados en tubo. Estames numerosos. Inflorescencia en cabezas solitarias ou en acios axilares. Froito legume, aplastada, retorta. Semente

Nome común: árbore botella Nome científico: Brachychiton populneum Nome común: árbore botella Árbore sempre verde de 10-12 m de altitude , coa copa densa e piramidal. Tronco recto xeralmente, coa codia lisa e verdosa, con regañas.

Follas alternas, de 6-8 cm de lonxitude, con largo pecíolo, de cor verde escura e de forma variable aínda que na mesma árbore. A forma normal adulta é ovoide, co ápice moi pronunciado e a nerviación marcada. En ocasións teñen 3-5 lóbulos.

Flores numerosas, acampanadas, de 1 cm de diámetro, de cor blanca-amarelada e puntos vermellos no interior. Florece en Abril-Maio. Froito en cápsula leñosa dehiscente (folículo), duns 7 cm de lonxitude e de cor negriza na madurez. As sementes son de cor amarela e están recubertas de peliños irritantes ó tacto.

Magnolia grandiflora Nome científico: Nome común: magnolia,                                              Nome común: magnolia, Árbore perennifolia con copa piramidal e con follaxe persistente;                                                           

Estípulas anchas, rodeando ó talo ó comenzo e logo caducas deixando unha cicatriz característica. Follas alternas, ovoide-oblongas, acuminadas, coriáceas, verde lustrosas.

Flor blanca, fragante e grande. Cálice con 3 sépalos caedizos Flor blanca, fragante e grande. Cálice con 3 sépalos caedizos. Corola con 6-12 pétalos en disposición helicoidal.

                                     Froito polifolículo, parecido a unha piña Sementes sostidas polo funículo prolongado, cuberta seminal carnosa

Magnolia denudata ou soulangeana Nome científico: Magnolia denudata ou soulangeana É unha árbore dun certo porte, que pode chegar a alcanzar os 5 m de altitude.

Follas caducas provistas dunha nerviación mediana moi aparente.

Grandes flores blancas, de cor branca pola parte interior dos pétalos e de cor rosa ou púrpura por fora. Saen antes as flores que as follas.

Nome científico: Laurus nobilis Nome común: loureiro Follas simples, alternas, persistentes, coriáceas, aromáticas. Árbore ou arbusto dioica, aromática, sempre verde de 5-10 m de altitude, de tronco recto coa codia gris e a copa densa, escura. Ramaxe erecta

Flores hermafroditas ou unisexuais, actinomorfas, en umbelas cortamente pedunculadas, envoltas antes de abrirse por un involucro subgloboso. Perianto de 4 pezas case iguais. rama masculina Froito carnoso tipo drupa.

Nome común: castiñeiro de Indias, falso castiñeiro. Nome científico: Aesculus hippocastanun Nome común: castiñeiro de Indias, falso castiñeiro. Árbore caducifolia corpulenta, de ata 30 m de altitude, coa copa ovalada e densa.

Follas opostas, longamente pecioladas, palmado-compostas, con 5-7 folíolos de diferente tamaño, de cor verde escura pola face e máis pálidos polo envés. Con tronco groso, de codia grisácea, lisa nos exemplares xoves, e gretada e escamosa nos adultos,

O froito é unha cápsula algo cónica ourizada de púas, dehiscente, con 1-3 sementes grosas e lustrosas. Flores en acios erectos terminais, con 4-5 pétalos desiguais, brancos, con 7 estames.

Nome científico: Ulmus glabra Nome común: ulmeira Árbore con copa ampla, primeiro ovalada-alargada, máis tarde ovalada-redondeada.

Follas simples, alternas, caedizas, elípticas a ovaladas, moi asimétricas na base, moi acuminadas na punta, doblemente aserradas, face pelosa e envés pubescente.

Froito sámara.

Nome común: acacia branca Nome científico: Robinia pseudoacacia Nome común: acacia branca Árbore caducifolia de 10-15 m de altitude, de copa ancha e tronco corto moi fisurado. Ramas xoves espinosas.

Follas alternas, imparipinnadas, de ata 30 cm de lonxitude Follas alternas, imparipinnadas, de ata 30 cm de lonxitude. Poseen 9-19 folíolos eliptico-ovales de 3-4 cm de lonxitude, de cor verde intensa na face e algo grisácea no envés, contraste que se aprecia cando o vento axita a copa. Flores en acios colgantes de 10-20 cm de lonxitude, coa corola de cor blanca e unha mancha amarela. Son moi olorosas e visitadas polas abellas.

No ápice dos foliolos ten una pequena escotadura en V No ápice dos foliolos ten una pequena escotadura en V. Ten un par de espinas ó pé de cada folla.

Froito en legume de 5-10 cm de lonxitude, aplanado, castaño cando madura, permanecendo na árbore bastante tempo.

Nome común: sofora, acacia do Xapón Nome científico: Sophora japonica Nome común: sofora, acacia do Xapón Árbore caducifolia de ata 20 m de altitude coa copa ancha e o tronco recto, coa codia rugosa, regañada e escura.

Follas imparipinnadas, de 15-20 cm de lonxitude Follas imparipinnadas, de 15-20 cm de lonxitude. Posúen 7-17 folíolos oblongo-ovais, puntiagudos, de 5-7 cm de lonxitude, de cor verde na face e glaucos no envés.

Flores dispostas en anchas panículas terminais Flores dispostas en anchas panículas terminais. Son de cor crema, pequenas, moi visitadas polas abellas. Froito en legume carnosa con estrangulacións entre as sementes. Mide uns 5-8 cm de lonxitude e permanece bastante tempo na árbore.

Nome científico: Platanus acerifolia Nome común: plátano de paseo Árbore monoica caducifolia de gran talla que pode alcanzar 35-40 m de altitude, co tronco recto, alto, e a codia delgada que se desprende en placas. A copa é ampla, redondeada, aínda que coa poda pode tomar formas variadas.

Follas palmado-lobuladas e palmatinervias, con 3-5 lóbulos desiguais e dentes desiguais. Pecíolo de ata 5-8 cm de lonxitude, ensanchado na base. Face da lámina verde brillante, glabra, envés máis claro e algo pubescente. Froitos dispostos en cabezas esféricas. Cada froito é un aquenio rodeado na base de pelos de cor parda. Flores dispostas en inflorescencias esféricas longamente pedunculadas, terminais, colgantes. Cada pedúnculo con 2-3 cabezas globosas. As flores masculinas con 3-6 estames.

Nome común: carballo americano Nome científico: Quercus rubra Nome común: carballo americano Tronco con codia pouco gretada, grisácea, con vetas abrancuxadas horizontais. Árbore monoica, caducifolia.

                        Pólas con follas alternas.                              Follas ovaladas ou obovadas, pinnatíficas con 7-11 pares de lóbulos triangulares con dentes aristados, glabras, pecioladas.

Amentos masculinos fasciculados nas axilas das follas superiores Amentos masculinos fasciculados nas axilas das follas superiores. Flores femininas solitarias ou xeminadas. Froito aquenio de maduración bienal.

Nome científico: Populus canescens Nome común: álamo gris. Árbore con tronco de codia grisácea e lenticelas horizontais negruzcas. Inflorescencias coetáneas coas follas

Follas de dous tipos. As da base das ramiñas case suborbiculares, de 3 Follas de dous tipos. As da base das ramiñas case suborbiculares, de 3.5-6 cm de diámetro, glabras ou subglabras en ambas superficies, coa marxe dentado-sinuada. As follas das partes superiores son anchamente ovadas, de 6-10 cm de lonxitude, glabrescentes e de cor verde forte na face e gris-tomentosas no envés. A marxe é irregularmente dentada, ou ás veces cortamente lobulada. Os pecíolos das follas inferiores son aplastados e glabros, mentras que os das follas superiores son tomentosos e redondeados

Nome científico: Morus alba Nome común: moreira. Árbore caducifolia monoica

Follas alternas, enteiras ou lobuladas. Froitos aqueniformes, en infrutescencias carnosas (sorosis) blancas ou brancuxadas-rosadas. Flores dispostas en inflorescencias

Catalpa bignonioides Nome científico: Nome común: catalpa Árbore caducifolia de mediano porte, 8-10 m de altura, de copa ancha e redondeada (aínda que eso depende das podas), coa codia fisurada coa idade.

Follas grandes, de 12-20 cm de lonxitude, de forma acorazonado-ovada, acuminadas, longamente pecioladas, enteiras, xeralmente dispostas en verticilos de tres, pubescentes, algo ásperas ó tacto, de cor verde intensa, amarelando no outono. Flores en panículas terminais, grandes, acampanadas, cos pétalos algo rizados nos seus extremos, de 4-5 cm de lonxitude, de cor branca con manchas amarelas e púrpura.

. Froito capsular, estreito, de 15-40 cm de lonxitude, permanecendo na árbore o outono e parte do inverno. Contén numerosas sementes alongadas e aladas para a súa dispersión polo vento.

Nome común: palmeira canaria Nome científico: Phoenix canariensis Nome común: palmeira canaria Palmeira dioica de tronco único, groso, dereito, de 20 m. de altura e ata 80-90 cm. de diámetro, cuberto dos restos das bases das follas. Follas pinnadas, formando unha corona moi frondosa. Miden 5-6 m. de lonxitude, con 150-200 pares de folíolos apretados, de cor verde clar. Os folíolos inferiores están transformados en fortes espinas. Inflorescencia moi ramificada nacendo entre as follas, con flores de cor crema. Froitos globoso-ovoides, de cor laranxa, duns 2 cm. de lonxitude.

Nome común: palmeira china, palmito Nome científico: Trachycarpus fortunei Nome común: palmeira china, palmito Palmeira monoica de tronco único de ata 12-15 m. de altura e 20 cm. de diámetro, cuberto con restos das bases das follas vellas e abundante fibrosidade de cor escura. A base do tronco soe ser máis delgada ca parte superior.

Follas palmeadas, redondeadas, de 1. 20 m Follas palmeadas, redondeadas, de 1.20 m. de diámetro, de cor verde escura, ás veces co envés máis pálido. Limbo dividido ata a base en segmentos erectos ou lixeiramente curvados na súa punta. Pecíolo de 65-90 cm. de lonxitude coa base cuberta de fibras e as marxes aserradas finamente. Froito esférico ou arriñonado de 1.2 cm. de lonxitude, de cor negra azulada.

Nome común: palmeira de California Nome científico: Washingtonia filifera Nome común: palmeira de California Palmeira hermafrodita, de tronco robusto duns 15 m. de altura e ata 60-80 cm. de diámetro, coa base ensanchada. A superficie pode estar cuberta dos restos de follas vellas ou ser rugosa con gretas verticais moi finas e aneis moi xuntos. Follas costapalmadas de 1.5-2 m. de lonxitude, divididas case ata a metade en 50-60(80) segmentos de punta fina fendida e con filamentos, de cor verde grisácea. Pecíolo de ata 1.5 m. de lonxitude, coas marxes armadas de fortes dentes. Inflorescencia de 3-5 m. de lonxitude nacendo de entre a base das follas, colgante, con flores brancas. Froito ovoide duns 6 mm. de diámetro, negruzco.

Nome común: tilleira prateada Nome científico: Tilia tomentosa Nome común: tilleira prateada Árbore caducifolia que pode alcanzar 30 m de altura, con porte piramidal e codia lisa, abrancuxada.

Follas redondeadas, cortamente acuminadas, coa base acorazonada Follas redondeadas, cortamente acuminadas, coa base acorazonada. Miden 5-12.5 cm de lonxitude e outro tanto de anchura. Marxe con frecuencia con pequenos lóbulos á vez que dentes dobles e afiados. Limbo verde escuro e lixeiramente pubescente na face e tomentoso-plateado no envés. Pecíolo pubescente de 2-3.5 cm de lonxitude. Flores blancas, aromáticas, dispostas en cimas de 5-10 flores de 3.5-6 cm de lonxitude. Brácteas florais pubescentes, tan longas como as cimas. Froitos ovoides de 6-9 mm de lonxitude, pubescentes, con punta corta e 5 costelas.

Nome común: tilleira de follas grandes Nome científico: Tilia plathiphyllos Nome común: tilleira de follas grandes Árbore caducifolia de porte piramidal coa codia gris escura, fisurada, que pode alcanzar gran altura. Ramiñas xoves algo pubescentes, avermelladas.

Follas de 6-12 cm de lonxitude, de forma orbicular-ovada, co ápice puntiagudo, a base algo oblicua e cordiforme e o borde dentado. Face verde escura e envés algo máis pálido, ás veces pubescente. Pecíolos pubescentes. As flores son de cor branca marelada, dispostas en inflorescencias colgantes. Florece en xuño. Froito indehiscente, leñoso, globoso ou piriforme, de 0.8-1.2 cm de diámetro, con 3-5 costelas moi marcadas e de superficie tomentosa.

Nome común: tilleira de follas pequenas Nome científico: Tilia cordata Nome común: tilleira de follas pequenas Árbore caducifolia que pode alcanzar 30 m de talla, coa codia lisa, grisácea, que se greta lonxitudinalmente coa idade

As follas son oblicuamente acorazonadas, de 3. 5-7 As follas son oblicuamente acorazonadas, de 3.5-7.5 cm de lonxitude e outro tanto de anchura, co pecíolo delgado. Teñen o ápice acuminado e a marxe finamente dentado-aserrada. Son glabras e de cor verde escura na face e glauca no envés, con un feixe de pelos vermellos nas axilas das nerviacións. As flores son brancas amareladas, aromáticas, e disponse en cimas de 6-10 flores. Pedúnculo soldado ata a metade a unha bráctea foliácea de cor brancuxada verdosa e 3.5-8.5 cm de lonxitude. O froito é globoso, seco, indehiscente, unilocular, sen costelas, cuberto dun tomento grisáceo.

Departamento Bioloxía e Xeoloxía I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.