OS TECIDOS VEXETAIS.

Presentación del tema: "OS TECIDOS VEXETAIS."— Transcripción de la presentación:

1 OS TECIDOS VEXETAIS

2 Un TECIDO está formado por un conxunto de células especializadas que desempeñan unha mesma función no organismo. Os tecidos poden ser de varios tipos, dependendo do organismo ao que pertencen e da función que levan a cabo nel. A ciencia que leva a cabo o estudo dos tecidos denomínase HISTOLOXÍA.

3 OS TECIDOS VEXETAIS Son os que presentan as plantas vasculares con órganos especializados (raíz, talo, follas…). Son de 2 tipos: tecidos embrionarios ou meristemáticos e tecidos adultos OS TECIDOS MERISTEMÁTICOS Tamén chamados meristemas. Proceden das células do embrión. As súas células conservan a súa capacidade de división e diferenciación durante toda a vida da planta e permiten que creza de forma continua. A partir deles orixínanse os demáis tecidos da planta. Primarios: procedentes de células embrionarias non diferenciadas Secundarios: formados por células adultas que recuperan o seu carácter meristemático Tipos: cambium e felóxeno Existen 2 tipos de meristemas

4 cara a fóra floema secundario
Meristemas primarios: producen o crecemento primario ou en lonxitude da planta, así como a formación do floema e xilema primarios. Os máis importantes son os apicais (nos ápices dos talos e das raíces) Meristemas secundarios: As súas células proliferan en sentido lateral, o que produce o crecemento secundario ou en grosor da planta. Forman unha capa cilíndrica no interior no interior dos talos e raíces máis vellas. Existen 2 tipos: O cambium: sitúase máis internamente e forma os tecidos condutores secundarios: cara o centro xilema secundario cara a fóra floema secundario O felóxeno: sitúase máis ao exterior e orixina cara a fora o tecido suberoso (cortiza) e cara a dentro parénquima cortical (localizado baixo a epidermis) Estrutura do talo secundario

5 OS TECIDOS ADULTOS Fórmanse por diferenciación das células dos tecidos embrionarios. Segundo a súa función poden ser: Parénquima clorofílico Parénquima de reserva Parénquima acuífero Parénquima aerífero Parénquima vascular Parenquimáticos Protectores De sustentación Condutores Secretores Epiderme Endoderme Súber Colénquima Esclerénquima Xilema Floema Externos Internos

6 OS TECIDOS PARENQUIMÁTICOS
Son os tecidos máis abundantes da planta. Sitúanse entre os demáis tecidos, enchendo os espazos e desempeñan diferentes funcións Formados por células vivas pouco diferenciadas de diversas formas. Segundo a función que realizan diferéncianse en: P. clorofílico: realiza a fotosíntese, polo que as súas células teñen abundantes cloroplastos. Localízase nos talos verdes e no interior das follas. P. de reserva: almacena substancias de reserva de diferentes tipos (especialmente almidón). Localízase en órganos de reserva (raíces, sementes, tubérculos). P. acuífero: almacena auga. Aparece en talos e follas de plantas de climas secos (cactos) P. aerífero: células que delimitan espazos intercelulares onde se acumula aire. Típico de plantas acuáticas. P. vascular: acompaña aos tecidos conductores.

7 p. acuífero Parénquimas

8 OS TECIDOS PROTECTORES
Recobren a superficie externa da planta Protéxena do desecamento e da acción de axentes externos Os máis importantes son: a epiderme, a endoderme e o súber A epiderme: Recobre as partes novas da planta (follas, talos, raíces). Proporciona protección fronte aos axentes externos e regula o intercambio de gases e de auga (a través de estruturas epidérmicas especializadas: estomas e pelos radicais) Habitualmente formada por 1 capa de células vivas que carecen de cloroplastos. Nas follas e talos está recuberta por unha capa transparente denominada cutícula (formada por unha substancia lipídica: cutina) que é impermeable á auga e aos gases

9 A endoderme: Localízase principalmente no interior da raíz: separa os feixes vasculares do parénquima que está baixo a codia. Formada por 1 capa de células vivas, cuxas paredes radiais e horizontais están recubertas (a modo de cinturón) por lignina e suberina (substancias impermeabilizantes que forman a banda de casparyregula a entrada de auga e ións do exterior aos tecidos conductorespasan polo citoplasma das células endodérmicas O súber ou cortiza: Cuberta protectora que substitúe á epiderme nas partes da planta que teñen crecemento secundario. Desenrólase a partir do felóxeno. Formado por varias capas de células mortas (debido ao depósito de suberina, substancia impermeabilizante). Presenta na súa superficie estruturas denominadas lenticelas: poros cheos de células parenquimáticas vivas con esapcios intercelulares polos que circula o aire  comunicación dos tecidos internos co exterior.

10 OS TECIDOS DE SUSTENTACIÓN
Proporcionan resistencia mecánica ás distintas partes da planta Formados por células de paredes moi grosas. Tipos: Colénquima: Aparece nas partes novas das plantas leñosas e nas plantas herbáceas Formado por células vivas con cloroplastos e coas paredes celulares engrosadas debido ás capas de celulosa. Esclerénquima: Localízase nos órganos adultos que xa non medran. As súas células en estado adulto están mortas (lignificadas)  máis resistente que o colénquima. Presenta 2 tipos de células: fibras (forma alongada) e esclereidas (formas diversas).

11 OS TECIDOS CONDUCTORES
Constitúen o sistema vascular que se encarga de transportar o zume (disolución de substancias nutritivas) polo interior da planta. Formados por células moi especializadas que se dispoñen a modo de tubos conductores Os tecidos vasculares son: Xilema: (ou tecido leñoso) Transporta o zume bruto (auga e sale minerais disoltos) desde a raíz follas ou talos verdes, onde se realiza a fotosíntese. Tipos : Xilema primario (formado no crecemento primario a partir do meristema apical) e xilema secundario (formado no crec secundario a partir do cambium) Floema: (ou tecido liberiano) Transporta o zume elaborado (solución acuosa de substancias orgánicas obtidas na fotosíntese) desde as follas e os talos verdesresto da planta. Tipos : Floema primario (formado no crecemento primario a partir do meristema apical) e floema secundario (formado no crec secundario a partir do cambium)

12 Conducción do xilema e o floema

13 CÉLULAS QUE COMPOÑEN O XILEMA:
Traqueas: Células cilíndricas que se dispoñen en fila, formando os vasos leñosos. Os seus tabiques transversais están perforados ou faltan. Forman vasos continuos moi eficaces na conducción. Traqueidas: Células longas e delgadas, con extremos aguzados. Os seus tabiques non están perforados posúen punteaduras: zonas de parede moi fina  vasos menos eficaces que as traqueas. Elementos non vasculares: Son células que realizan intercambios cos elementos vasculares e proporcionan sustentación. Son: o parénquima do xilema e as fibras do xilema

14 CÉLULAS QUE COMPOÑEN O FLOEMA:
Tubos cribosos: Células cilíndricas que permanecen vivas, aínda que perden orgánulos e o núcleo. Os seus tabiques se denominan placas cribosas e están perforados. Células cribosas: Células similares ás anteriores, pero máis longas e delgadas e con menos perforacións Elementos non vasculares: Sitúanse entre os vasos do floema. Son: Células acompañantes: asociadas mediante plasmodesmos cos elementos do tubo Parénquima do floema: almacena substancias Fibras do floema: proporcionan sustentación

15 Elementos do floema

16 OS TECIDOS SECRETORES As células dos tecidos secretores elaboran diferentes substancias: productos de excreción ou útiles (de secreción). Poden ser externos ou internos. Tecidos secretores externos: Están na epiderme e expulsan substancias ao exterior. Nectarios: expulsan néctar que atrae a insectos polinizadores Hidatodos: segregan auga no ápice das follas gutación Pelos urticantes: sirven para a defensa. Segregan substancias irritantes que provocan (por contacto) inflamación nos animais Tecidos secretores internos: Están no interior da planta e elaboran distintos produtos. Tubos laticíferos: acumulan látex Canles resiníferas: cavidades que acumulan resina no seu interiordefenden á planta fronte a insectos e fungos.

17 nectarios Pelos urticantes Hidatodos

18 (recolleita de resina de pinaceas??) (abundantes no dente de león)
Canles resiníferas (recolleita de resina de pinaceas??) Tubos laticíferos (abundantes no dente de león)