COMPUESTOS de SUM Unión de un preverbio + sum.

Slides:



Advertisements
Presentaciones similares
Clases de verbos en LATÍN
Advertisements

Formas del verbo: nadar
VERBO SUM: TEMA DE PRESENTE
EL VERBO El verbo funciona como núcleo de la proposición . Frente a sustantivos, adjetivos o adverbios, el verbo tiene la particularidad de poder representar.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES activas
Enunciación del verbo SUM ser – estar – haber - existir
COLEGIO ESCOLAPIAS GANDIA LATÍN I C/ San Rafael, Gandia Tfno COMPUESTOS DE SUM.
VOZ ACTIVA A) MODO INDICATIVO VERBOS: HABER – auxiliar -, AMAR
VOZ ACTIVA A) MODO INDICATIVO VERBOS: HABER – auxiliar -, AMAR
" CAMIAR YO, PARA CAMBIAR EL MUNDO ".
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES Una forma verbal se compone esencialmente de los siguientes formantes: Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia.
2ª Conjugación: enunciación Modelo de enunciación Tema de presenteT.PerfectoT.Supino AMO-AS-ARE-AVI-ATUM DELEODELESDELEREDELEVIDELETUM.
4ª Conjugación: enunciación
SINTAXIS Forma nominal del verbo. Dualidad verbo / sustantivo.
SUBJUNTIVO Relación de tiempos.
INFINITIVO: SINTAXIS Forma SUSTANTIVA del verbo.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
Jaime Morente y Alfonso Sancho EL VERBO: definición La gramática funcional define al verbo como una clase de palabras de inventario abierto que funcionan.
Por: Jaime Morente Heredia
Jorge Bucay Cuentos para pensar
Futuro (5) Mis amigos me _________________ (llamar) pronto. Tú ________________ (hacer) el pastel para mí.
Usos y valores de los tiempos verbales
Estructuras condicionales
El verbo.
EL VERBO IRREGULARES CONJUGACIONES INDICATIVO PARTICIPIO PERSONA
EL VERBO NUVELES DE ESTUDIO
¿Qué es un verbo? Semántico Funcional Morfológico
ES UNA PALABRA QUE INDICA ACCIÓN, MOVIMIENTO O PROCESO
EJERCICIOS DE PIZARRA Tercera conjugación.
EL VERBO.
TENER (1 ST PERSON SINGULAR) PRESENT PRESENT CONTINUOUS PRETERIT IMPERFECT PERFECT PLUPERFECT CONDITIONAL CONDITIONAL PERFECT FUTURE FUTURE PERFECT Tengo.
Por: Jaime Morente Heredia
Jaime Morente y Alfonso Sancho EL VERBO: definición La gramática “funcional” define al verbo como una clase de palabras de inventario abierto que funcionan.
Indicativo, subjuntivo e imperativo…
EXAMEN VERBOS.
Temer CONJUGAR.
3ª Conjugación: enunciación Modelo de enunciación Tema de presenteT.Prf.T.Supino AMO-AS-ARE-AVI-ATUM DELEO-ES-ERE-EVI-ETUM FRANGOFRANGISFRANGEREFREGIFRACTUM.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES Una forma verbal se compone esencialmente de los siguientes formantes: Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia.
Equipo 1 : Andrea Marisier. Mónica Navarrete. Cristian. Santiago.
¿APRENDER LOS VERBOS? ¡PERO SI ES MUY FÁCIL!.
TRABAJO DE TECNOLOGIA CAROLINA CORDOBA SEGURA.
Unidad 5 Las modalidades de oración Latín. 05 La modalidad de oración 1 ÍNDICE 1.La segunda declinación: palabras en -er 2.Las oraciones enunciativas.
Por la relación sintáctica
Tema 11, páginas 172,173 y 174 Lengua y Literatura Irene Castellanos
Activa Indica intención, inminencia. Esquema: Participio futuro activo (nominativo) + sum AMATURUS SUM Tema de supino-UR- terminación (-us,-a,-um/-i,-ae,-a)
Dios Nunca se Equivoca!.
CUADRO DE LA CONJUGACIÓN VERBAL
PASIVA: 1ª Conjugación (T.Presente) IndicativoSubjuntivo Pres. Impf Fut. amor amaris/re amaturamantur amamini amamur soy amado amabar amabamini amabamur.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES Una forma verbal se compone esencialmente de los siguientes formantes: Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia.
SISTEMA VERBAL (conjugaciones)
Cláusula Principal QUE Cláusula Subordinada (verbo 1) (Verbo 2)
La oración Clasificación.
Formas no personales (todo verbo)
El uso del verbo auxiliar haber.
LOS TIEMPOS PERFECTOS.  Cuando usamos HABER + un participio pasado, se llama un “tiempo perfecto”  ¿Cuáles usos ya conocen del verbo HABER?  Ya te.
Partir CONJUGAR.
Verbos irregulares: haber, tener, ir.
Dios Nunca se Equivoca!.
LA CONJUGACIÓN VERBAL  Verbos regulares / Verbos irregulares  Significado de las desinencias del verbo  Morfemas de tiempo-modo y número-persona  Las.
Verbos Resumen. Modos formas impersonales Indicativo: Certidumbre de los acontecimientos Subjuntivo: Cosas de las posibilidades Imperativo: Ordenes Infinitivo.
Los tiempos verbales. Verbos regulares que terminan en AR Presente del indicativoYo estudio Pasado del indicativoYo estudié Imperfecto del indicativoYo.
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
2ª Conjugación: enunciación
COMPUESTOS de SUM Unión de un preverbio + sum.
Enunciación del verbo SUM ser – estar – haber - existir
ser hecho, suceder (“pasiva” de facio)
COMPUESTOS de SUM Unión de un preverbio + sum.
COMPUESTOS de SUM Unión de un preverbio + sum.
Transcripción de la presentación:

COMPUESTOS de SUM Unión de un preverbio + sum. Características generales: No tienen atributo. Son intransitivos generalmente. Suelen regir dativo.

COMPUESTOS de SUM Unión generalmente sin variaciones : Intersum. Absum. Desum. Adsum. Praesum.

Excepción : Pot-essem > possem. POSSUM Possum ( < pot-sum) : poder, ser capaz. Posibilidades: Pot-sum > possum Pot-es > potes Pot-fui > potui Excepción : Pot-essem > possem.

Enunciación del verbo POSSUM   Verbo POSSUM Enunciación del verbo POSSUM Tema de presente T.Perfecto T.Supino poder – ser capaz POSSUM POTES POSSE POTUI ----

Cuadro del tema de presente Indicativo Subjuntivo Pres. Impf Fut. Impera. possum possumus possim possimus potes potes potestis possis possitis poteste potest possunt possit possint puede tú puedo pueda poteram poteramus possem possemus poteras poteratis posses possetis poterat poterant posset possent podía pudiera, pudiese, podría potero poterimus potesto potesto poteris poteritis potestote possunto poterit poterunt podré puedas tú

Cuadro del tema de perfecto Indicativo Subjuntivo Perf. Plus. Fut. Perf. potui potuimus potuerim potuerimus potuisti potuistis potueris potueritis potuit potuerunt/ere potuerit potuerint pude, he podido haya podido potuissem potuissemus potueram potueramus potuisses potuissetis potueras potueratis potuisset potuissent potuerat potuerant había podido hubiera, hubiese, habría podido potuero potuerimus potueris potueritis potuerit potuerint habré podido

PROSUM Prosum ( < prod-sum) : ser útil. Posibilidades: Prod-sum > prosum Prod-es > prodes Prod-fui > profui

Enunciación del verbo PROSUM   Verbo PROSUM Enunciación del verbo PROSUM Tema de presente T.Perfecto T.Supino ser útil PROSUM PRODES PRODESSE PROFUI ----

Cuadro del tema de presente Indicativo Subjuntivo Pres. Impf Fut. Impera. prosum prosumus prosim prosimus prodes prodes prodestis prosis prositis prodeste prodest prosunt prosit prosint sé útil tú soy útil sea útil proderam proderamus prodessem prodessemus proderas proderatis prodesses prodessetis proderat proderant prodesset prodessent era útil fuera, fuese, sería útil prodero proderimus prodesto prodesto proderis proderitis prodestote prosunto proderit proderunt seré útil seas útil tú

Cuadro del tema de perfecto Indicativo Subjuntivo Perf. Plus. Fut. Perf. profui profuimus profuerim profuerimus profuisti profuistis profueris profueritis profuit profuerunt/ere profuerit profuerint fui útil, he sido útil haya sido útil profuissem profuissemus profueram profueramus profuisses profuissetis profueras profueratis profuisset profuissent profuerat profuerant había sido útil hubiera, hubiese, habría sido útil profuero profuerimus profueris profueritis profuerit profuerint habré sido útil