LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA

Slides:



Advertisements
Presentaciones similares
Clases de verbos en LATÍN
Advertisements

EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
EL VERBO El verbo funciona como núcleo de la proposición . Frente a sustantivos, adjetivos o adverbios, el verbo tiene la particularidad de poder representar.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES Una forma verbal se compone esencialmente de los siguientes formantes: Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia.
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
Jaime Morente y Alfonso Sancho EL VERBO: definición La gramática funcional define al verbo como una clase de palabras de inventario abierto que funcionan.
Por: Jaime Morente Heredia
Por: Jaime Morente Heredia
Jaime Morente y Alfonso Sancho EL VERBO: definición La gramática “funcional” define al verbo como una clase de palabras de inventario abierto que funcionan.
REPASO MORFOLOGÍA: PARTICIPIO INFINITIVO GERUNDIO
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA CAPITVLVM DECIMVM BESTIAE ET HOMINĒS.
PRONOMBRES PERSONALES
Unidad 8 Los tiempos de pasado
¿Cómo se declina un sustantivo?
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
Haz clic en tu ratón para avanzar
Unidad 2 FAMILIA CLAUDIAE.
EL VERBO: definición La gramática “funcional” define al verbo como una clase de palabras de inventario abierto que funcionan como núcleo del SP. Frente.
MORFOLOGÍA LATINA Las palabras latinas pueden ser:
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA
¿Cómo se declina un sustantivo?
¿CÓMO SE ANALIZA UNA ORACIÓN?
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA
EL ANÁLISIS SINTÁCTICO DE TEXTOS LATINOS
Tema en consonante Tema en i
¿CÓMO SE ANALIZA UNA ORACIÓN?
MORFOLOGÍA LATINA.
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA
(comparación de dos términos)
Haz clic en tu ratón para avanzar
Haz clic en tu ratón para avanzar
PARTICIPIO: MORFOLOGÍA
LATÍN NOCIONES PREVIAS.
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA
Unidad 3 UBI HABITAMUS?.
SEGUNDA DECLIANACIÓN.
GRAMMATICA CAPITULUM XXI
LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA
GERUNDIVO MORFOSINTAXIS Forma ADJETIVA del verbo.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
EL ANÁLISIS SINTÁCTICO DE TEXTOS LATINOS
¿CÓMO SE ANALIZA UNA ORACIÓN?
Tema o raíz + Morfema de tiempo y modo + Desinencia personal
EL ANÁLISIS SINTÁCTICO DE TEXTOS LATINOS
(comparación de dos términos)
Gerundio Forma no personal del verbo Forma activa del verbo
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
Gerundivo Forma no personal del verbo Forma pasiva del verbo
Hannibal cum Romanis pugnavit eorumque exercitum vicit.
GERUNDIO MORFOSINTAXIS Forma SUSTANTIVA del verbo.
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
PARTICIPIO: MORFOLOGÍA
EL ANÁLISIS DE FORMAS VERBALES
César se detiene en esta región para preparar sus naves.
EL ANÁLISIS SINTÁCTICO DE TEXTOS LATINOS
Oración principal Oración subordinada adverbial temporal
INFINITIVO: MORFOLOGÍA
Pasiva / Activa  Non sinonimia
Oración subordinada adjetiva
Oración subordinada adjetiva
GRAMMATICA CAPITULI XIV
EL ANÁLISIS SINTÁCTICO DE TEXTOS LATINOS
Forma NOMINAL del verbo : dualidad verbo / sustantivo.
CAPITULUM XV GRAMMATICA
¿Cómo se declina un sustantivo?
Transcripción de la presentación:

LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA CAPITVLVM ALTERVM ET VICESIMVM CAVE CANEM

TEMAS VERBALES PRESENTE PERFECTO SUPINO scrib-ere scrips-isse script-um esse Formas principales inf. pres. act. inf. perf. act. inf. perf. pas. El tema de supino se forma añadiendo una t al tema de presente (que puede modificarse fonéticamente: bt > pt). Sirve, como raíz, para formar el participio de perfecto y el de futuro. En los enunciados (en el margen de los capítulos del libro): En los verbos transitivos aparecerán las formas principales de cada verbo: dicere dixisse dictum (esse) En los verbos deponentes se darán las formas pasivas: loquī locūtum esse (infinitivo de presente y de perfecto) En los verbos intransitivos, sin embargo, no estará la forma pasiva (infinitivo de perfecto), ya que no existe para este tipo de verbos: posse potuisse

IRREGULARIDADES EN EL TEMA DE SUPINO En los temas en ē: la ē cambia en i terrē-, terri-t- scrib-, scrip-t- (b > p, sorda como la t) Asimilación claud-, claus- (dt > tt > ss > s) IRREGULARIDADES EN EL TEMA DE PERFECTO En los temas en ē: la ē cambia en u iacēo, iacuisse scribere, scripsi, scriptum dico, dixi, dictum Perfectos en -s emere, ēmisse, ēmptum venīre, vēnisse Alargamiento vocálico scindere, scidisse, scissum rumpere rupisse ruptum Pérdida de n o m Reduplicación de sílaba en perfecto pellere, pepulisse, pulsum Sin cambios solvere, solvisse, solūtum

SUPINO Con verbos de movimiento para expresar finalidad. SUPINO I en -tum SUPINO II en -tū Modifica adjetivos como facilis y difficilis Ego non venio villam oppugnātum sicut hostis, nec pecuniam postulātum venio. Nomen meum non est facile dictū: Tlepolemus nominor.

PRONOMBRE ISTE, ISTA, ISTUD SINGULAR PLURAL MASCULINO FEMENINO NEUTRO NOMINATIVO iste ist-a istud ist-ī ist-ae ACUSATIVO ist-um ist-am ist-ōs ist-ās GENITIVO ist-īus ist-ōrum ist-ārum DATIVO ist-īs ABLATIVO ist-ō ist-ā Iste canis ferox me intrāre non sinit. = ille canis apud te

HIC, HAEC, HOC + -NE Hic-i-ne? Hicine canis te terruit? haec-i-ne? hoc-i-ne? Después de SI y NUM el pronombre interrogativo QUIS se convierte en indefinido = aliquis, aliquid. Si quis villam intrāre vult, ianuam pulsat et extrā ianuam exspectat. Num quis hic est? Num quis hanc aperit iānuam? Heus tu, ianitor! Quin aperis? Dormisne? = cur non? Num quid tecum fers?

EXTRĀ/INTRĀ + acusativo VALOR DEMOSTRATIVO DEL RELATIVO DESPUÉS DE PAUSA ferre fer-o fer-s fer-t fer-i-mus fer-tis fer-u-nt (ianitōri); qui statim epistulam prehendit et in atrium ad dominum suum fert. Admitte me sub tectum, ianitor -amābo te! SUB + abl./ac. = rogo te sub tectō esse sub tectum ire EXTRĀ/INTRĀ + acusativo Ianitor intrā ianuam sedet cum cane suō.

ABLATIVO DE MATERIA ABLATIVO ABSOLUTO Anuli quibus digiti ornantur non ex ferrō, sed ex aurō facti sunt. (= ferreus) (= aureus) ABLATIVO ABSOLUTO Con participio de presente Ianitōre dormiente, canis vigilans ianuam custōdit. (= dum ianitor dormit) Con participio de perfecto Cane vinctō, tabellarius tandem intrat. (= postquam canis vinctus est)